Deze blog gaat over mijn ervaringen in het ouderschap, hoe intens gelukkig ik ben met mijn zoontje en ook over hoe zwaar het soms is om als jonge, alleenstaande moeder de ballen hoog te moeten houden.
Er wordt niet alleen een kindje geboren. Er wordt ook een moeder geboren.
Vanaf het moment dat er een kindje in je buik gaat groeien, ontstaat er een switch. Van jonge vrouw word je ineens ‘moeder’. Je bent dan niet alleen nog verantwoordelijk voor jezelf, sterker nog: je hebt een ander klein wezentje in leven te houden.
Ik zie duidelijk hoe ik mij heb ontwikkeld hierin, als moeder zijnde. Vanaf moment één hield ik zielsveel van mijn zoontje.
Daarnaast zie ik ook een stukje frictie. Want wanneer je een kindje krijgt, lever je ook een bepaalde vorm van vrijheid in. Je kunt niet meer zomaar op stap en overal heen wanneer jij dat wilt.
Het moeder worden was niet geheel gepland, daar wil ik eerlijk over zijn.
Dat ik dit ben geworden van een kindje van een vader waar ik niet samen mee verder wilde, is iets dat ik tot op de dag van vandaag met mij meedraag.
Er was zó een intens verlangen en ik wilde zo graag dat dit zou lukken: het creëren van een stabiel en fijn gezin, iets dat ikzelf als kind nooit heb gehad.
Als er iets is dat ik zou willen veranderen in m’n leven, dan is het een andere band met- of een andere vader van m’n zoontje. Helaas kan ik dat niet meer terugdraaien en heb ik – mede daardoor – een pittige reis van zelf ontwikkeling doorgemaakt.
Verschillen in normen en waarden
De verschillen tussen normen en waarden tussen mij en de vader waren al vanaf het begin een enorme struggle. Ik was ook bang dat dit van invloed zou zijn op m’n zoontje. De keuze om bij de vader weg te gaan, was absoluut niet gemakkelijk, want dan zou ik er helemáál alleen voor staan.
Met een baby. En een baan van 32 uur in de week.
Het onderbrengen van m’n zoontje bij m’n ouders ging ook niet zonder slag of stoot. Er waren continue problemen. Zo werd hij regelmatig niet naar school gebracht wanneer hij bij hen logeerde. Iets waarvan ik niet op de hoogte was gebracht en dit later van de schoolleiding te horen kreeg.
Ook is hun idee over voeding en opvoeding in het algemeen heel anders dan hoe ik daar tegenaan kijk.
En er zijn ook dingen die hij bij zijn vader wel mag en bij mij niet. Ik denk dat er veel gescheiden ouders zijn die dit zullen herkennen.
Ik zeg absoluut niet dat ik heilig ben, ik ben ook verre van perfect en heb nog altijd genoeg te leren. Maar ik ben wel altijd bereid geweest om naar mijn eigen stuk te kijken, omwille van m’n zoontje. Als je dat in je eentje hebt te doen, en de andere partij werkt niet mee, dan houdt het een keertje op, want met sommige dingen heb je er toch echt samen uit te komen.
Overleven
Ik had het gevoel alsof m’n eigen leven niet meer bestond. Alsof ik leefde om geld op de bank te krijgen en voor m’n kind te zorgen.
Afspreken met vriendinnen en sporten, dat kon in die periode niet.
Er was een enorme twijfeling: moet ik dan minder gaan werken, zodat ik meer voor hem kan zorgen en in ieder geval van de problemen qua opvang af ben?
Daardoor zou ik dan natuurlijk minder inkomsten hebben, hoe zou ik dan met die financiële krapte om kunnen gaan?
Het heeft me een lange tijd gekost voordat ik daar een weg in heb kunnen vinden.
Regelingen en irritaties
Ook de regelingen van de school irriteerde me mateloos. Het vier keer van- en naar school brengen en halen, het vastzitten aan de bepaalde vakantiedagen. Dit beperkt mij voor mijn gevoel enorm in m’n vrijheid.
Het zijn regels die mij worden opgelegd. Dingen die ik zelf graag anders had ingericht.
Ook een ex die moeilijk deed, niet wilde tekenen voor vakanties en dat ik het via een rechter moest regelen als ik op vakantie wilde, zijn dingen die je graag anders en in meer harmonie regelt.
Graag had ik m’n zoontje ook extra hulp willen bieden in het proces van onze scheiding, maar ook daar wilde zijn vader niet voor tekenen.
Sommige dingen die in de wet geschreven staan – die in principe goed bedoeld zijn – kunnen het behoorlijk moeilijk maken als één partij dwarsligt.
Tegen dit soort dwarsigheid liep ik dan ook behoorlijk aan.
Om niet tegen een muur te blijven trappen, ben ik het bij mezelf gaan onderzoeken.
Welke overtuigingen zitten hier bij mij eigenlijk onder?
En hoe kan ik hier anders naar kijken?
Als ik eerlijk ben irriteert het me nog steeds; dat ik niet op vakantie kan wanneer ik dat zelf wil, maar ik ben er wel anders naar gaan kijken en heb het al veel meer geleerd om te accepteren. Ik wil ten slotte ook graag dat m’n kind nieuwe dingen leert en dat hij sociale contacten opdoet.
Ook ben ik naar mensen gaan kijken die hier veel positiever in staan. Hoe kijken zij tegen dit soort dingen en regelingen aan? Dit heeft mijn houding tegenover bepaalde regelingen wel wat milder gemaakt.
Lange tijd heb ik gedacht dat het moederschap gewoon niet in mij zat.
Ik dacht: “Ik kan dit niet, dit is niet voor mij weggelegd”.
Maar dit is natuurlijk helemaal niet waar. Het is slechts een negatieve gedachte die zich is gaan wortelen omdat ik er zo negatief in stond, dingen lastig verliepen en die gedachten en overtuigingen continue (onbewust) bleef voeden.
Totdat ik mij hierin anders ben gaan opstellen en mezelf andere, meer helpende vragen ben gaan stellen. Toen zijn er dingen veranderd.
Het enige dat je kunt doen is accepteren wat het is
Zo vaak zeg ik tegen mezelf: “ooit is dit voorbij”.
Het gedoe en alle negativiteit.
Ja ik voel me heel erg beperkt in hoe ik bepaalde dingen graag zou willen.
Maar zolang ik het niet kan veranderen, heb ik het te accepteren zoals het is. Het enige dat ik wél kan veranderen is mijn blik- en gedachten over de situatie.
Stukje bij beetje meer vrijheid
Nu hij wat ouder wordt, kan hij wat meer dingen zelf. Ik merk dat er hierdoor stuktje bij beetje iets meer vrijheid voor mij ontstaat.
Doordat ik voor mezelf ben begonnen met werken, ben ik al 1000 keer flexibeler geworden. Soms vind ik het wel frustrerend dat ik niet kan zeggen: “joh ik zit lekker in de flow, ik ga nog even door”. Maar dat kan niet wanneer ik hem moet ophalen van school en voor hem heb te zorgen.
Ook al is m’n nieuwe vriend een grote steun en toeverlaat, het vervangt niet écht de rol van een vader in deze situatie.
Het is en blijft echt mijn verantwoordelijkheid. Ik moet continu zorgen dat er opvang is, dat er iemand thuis is.
Wat zou ik iemand aanraden in zo’n situatie?
Wees wat minder streng voor jezelf. Moet wat minder van jezelf. Ook al heb je het idee dat er geen andere uitweg is.
Er is áltijd een oplossing, voor élk probleem.
Ik geloof dat wanneer je dat tóch doet, ook al denk je van te voren dat het niet kan, dat het zich uiteindelijk wel oplost.
Wat mij heeft geholpen is om heel erg met mezelf aan de slag te gaan. Door te gaan kijken naar de dingen die bij mij niet lekker stromen. Ik ben mezelf af gaan vragen waar ik tegenaan loop en wat ik heb te doen om hierin te kunnen groeien.
Daarnaast ben ik gaan zoeken hoe ik de controle kan nemen over m’n gevoelens en gedachten en me niet meer mee laat sleuren in de stress en negativiteit.
Omdraaien en anders plannen
Inmiddels weet ik dat je je gedachten kunt veranderen en dus hoe je dingen kunt omdraaien. Het begint bij het opmerken van de gedachten. Bijvoorbeeld tijdens een stressvolle situatie, wanneer we te laat op school dreigen te komen en de angst wat men daarvan zou vinden.
Het lukt me dit om te draaien naar: ‘goh, oké, nou misschien komen we dan een keer te laat, als het maar fijn en gemoedelijk is’.
Ook ben ik meer tijd gaan creëren door eerder op te staan om meer tijd te hebben om bepaalde dingen te regelen.
Zo controleerde de tijdsdruk mij niet, maar nam ik zelf de controle weer terug.
Het was wel even jammer dat ik mijn sportmomenten moest gaan verplaatsen, want ik genoot ook van de sociale contacten die ik had opgebouwd in de sportschool. Ik had dit uiteraard graag anders gezien, maar ik wist wel dat dit nodig was om in ieder geval te kunnen sporten.
Goed voor jezelf zorgen
Als je goed voor een ander wilt kunnen zorgen, heb je in de eerste plaats goed voor jezelf te zorgen.
Zo ben ik heel bewust momenten gaan creëren voor mezelf. Met name op de momenten dat ik stress ervaar. Daarnaast zijn gezonde voeding, beweging en persoonlijke groei voor mij drie onwijs belangrijke speerpunten. Dat is dan ook de allergrootste tip die ik je wil meegeven: investeer in jezelf!
DAAR ligt de oplossing. Bij jou.
Niet in de omstandigheden.
Niet in de omgeving.
Maar recht voor je neus, in jou.
En dat is dus ook precies waarom ik zoveel waarde hecht aan het werk dat ik doe. Mensen begeleiden op hun pad van zelfontwikkeling. Een stok achter de deur zijn, een motivator. Omdat ik weet dat je dit kan. Als je maar echt wilt. Als je er klaar voor bent om écht in jezelf te investeren en goed voor jezelf te gaan zorgen.
Hierbij deel ik nog 4 tips om goed voor jezelf te zorgen:
- Plan minimaal één moment per dag voor jezelf in. Al zijn het maar een paar minuten. Die minuten zijn voor jou. In rust. Om even de boel de boel te laten en een aantal keer bewust adem te halen.
- Merk op wanneer je je gestresst of gefrustreerd voelt. Vraag jezelf dan af: 1. Is dit nodig? 2. Wat kan ik doen om hierin te ontspannen?
Negen van de tien keer is het niet nodig en is een aantal keer diep in- en uitademen een super effectieve oplossing om de nodige stress en frustratie van je af te laten glijden. - Vraag hulp. Er is áltijd wel íemand die een helpende hand wilt uitreiken.
Je hoeft het niet alleen te doen. - Plan elke maand een hele dag voor jezelf. Verwen jezelf op die dag met van alles waar jij op dat moment behoefte aan hebt. Een massage? Een lekkere kop koffie ergens buiten de deur? Een lange wandeling in de natuur? Go for it, je verdient het!
Heb je nog vragen na het lezen van deze blog? Of wil je graag meer tips ontvangen? Neem dan gerust contact met me op!
